Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Τουριστικές προπονήσεις...

Αρχικά πρέπει να παραδεχτώ πως τους τελευταίους μήνες βαριόμουνα να ανεβάσω κάποιο θεματάκι ή ακόμα να κουβαλήσω τη ψηφιακή μαζί μου να βγάλω κάποια φωτογραφία. 

Με αφορμή την Κυριακάτικη βόλτα με το Kalamata City Cycling Club, και την 4+ ώρες προπόνηση κάποιον αθλητών, αποφάσισα να ακολουθήσω γιατί σίγουρα θα έβγαινε μια ενδιαφέρουσα διαδρομή.
Αφού ο καιρός Νότια έδειχνε να κλείνει για τα καλά κατευθυνθήκαμε προς Μεγαλόπολη μεριά, όσο μας πάρει η ώρα, ή καιρού επιτρέποντος πάντα.

Η ανάβαση μέχρι το Δερβένι έγινε με αρκετό πόνο, μιας και ο αέρας είχε πραγματικά αντίθετη άποψη, έτσι οι ρυθμοί πλέον είχαν αρχίσει να κυλάνε πιο τουριστικοί απ'ότι υπολογίζαμε!!!
Κάπως έτσι, έβγαλα την ψηφιακή αρχίζοντας να τραβάω φωτογραφίες σαν σωστός τουρίστας.
Στη προκειμένη φωτογραφία ο τυφώνας που τους "σπρώχνει" μετριέται σε αρκετά μποφόρ γι'αύτο το πλατύ χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό τους.

Ο φορτωμένος ουρανός, προμήνυε επιστροφή με αρκετό δρόσισμα.

Ένας γρήγορος ανεφοδιασμός νερού και κλείσιμο των τζάκετ στη βρύση του χωριού (Δερβένι Μεσσηνίας), και άρχιζε η κατάβαση προς τον νομό Αρκαδίας και το πρώτο χωριού που συναντάει κάποιος είναι τα πλέον ερημωμένα Παραδείσια.


Περνώντας πάνω από τις καινούριες γέφυρες, που διασχίζουν κάθετα τους νέους αυτοκινητοδρόμους.

Έχοντας καθυστερήσει αρκετά αποφασίσαμε να κάνουμε στάση για πικ νικ και αφού χωνέψουμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Έτσι βγήκαν τα ματζούνια έξω και άρχισε το φαγοπότι.

Αρχίζοντας τις πρώτες πεταλιές της επιστροφής, ο καιρός μας τη κρατούσε για την επιστροφή...
Έτσι και η επιστροφή πραγματοποιήθηκε με μάσκα, αναπνευστήρα και κουμπωτά βατραχοπέδιλα μέχρι τη Θουρία σχεδόν...
Ο σοφότερος της παρέας προνόησε με αυτό τον αυτοσχέδιο υποτυπώδη λασποτήρα!

Ο καιρός αν και βροχερός, η θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερα υψηλή και κυμαινόταν από 22 έως 14 βαθμούς Κελσίου.
Αρκετό καιρό είχα να δω το ποδήλατο να αστράφτει έτσι! Το είχα συνηθίσει λασπωμένο :D

Ελπίζω μέσα στο χειμώνα να επιχειρήσουμε ξανά και να φτάσουμε επιτυχώς μέχρι Μεγαλόπολη...

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

Εθισμένος με το χιόνι...

Αναγκασμένος την ερχόμενη εβδομάδα να απέχω από το αγαπημένο αυτό hoby, ήθελα να πάρω μια γερή δόση ΜΤΒ για να έχω αποθέματα τις τελευταίες μέρες την εξεταστικής. Η διαδρομή συνηθισμένη τις τελευταίες μέρες, Καλάθι, Δήμιοβα και στη συνέχεια ανάβαση προς το Ταΰγετο, μέχρι εκεί που είναι προσβάσιμη η διαδρομή λόγο χιονιού.
Η θερμοκρασία αρκετά υψηλή (min 15C - max 22C) και ο εξοπλισμός τελείως λανθασμένη επιλογή σήμερα. Μου πέρασε αρκετές φορές από το μυαλό να επιστρέψω, μιας και τα μακριά είχαν γίνει αρκετά ενοχλητικά, σκεπτόμενος ότι πιο πάνω θα έχει κρύο λόγο χιονιού ευτυχώς συνέχισα και δεν κατέστρεψα τη βόλτα.
Τα χιόνια είχαν λιώσει αρκετά από τη περασμένη Τρίτη, και έτσι πλέον ξεκίναγαν από τα 1200μ. περίπου(όπου προφυλασσόντουσαν από τη δυτική πλαγιά του βουνού)...

Μια καθίζηση του εδάφους είχε προκαλέσει υποχώρηση ενός τμήματος του δασικού δρόμου, άλλα και κλείνοντας το υπόλοιπο κομμάτι του δρόμου με ένα βράχο τεραστίων διαστάσεων...
(το 2ο κλειστό κομμάτι της διαδρομής)

Τα παγωμένα χιόνια που διατηρούνταν αρκετά σκληρά παρά τη θερμοκρασία των 15C είχαν πλέον πυκνώσει αρκετά, κάνοντας τη διαδρομή αρκετά κουραστική... Κάπου εκεί έπρεπε να σταματησω να απολαύσω το παστέλι μου και να πάρω το δρόμο της επιστροφής σιγά σιγά...


Η κατάβαση σκέτη απόλαυση, το νοτισμένο χώμα έδινε μια απίστευτη αίσθηση σιγουριάς σε κάθε στροφή, κάνοντας σε να πιέζεις το ποδήλατο στα όρια του...
Μια τελευταία στάση για φωτογραφία με το επιτυχώς λασπωμένο ποδήλατο μέχρι και στη τελευταία επιφάνειά που είχε γλυτώσει από τη περασμένη φορά :D 
(καταραμένα τρεχούμενα νερά μου το καθαρίσατε ξανά)

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Ταΰγετος Snowride

Η στέρηση του αγαπημένου αυτού hoby που λέγεται mountain bike των τελευταίων βδομάδων λόγο κακοκαιρίας και εξεταστικής ήταν η κύρια ώθηση να ετοιμαστώ από νωρίς το πρωί. Προορισμό δεν είχα επιλέξει μιας θα αποφάσιζα τα τελευταία μέτρα πριν τη στροφή για Καλάθι ή Ταΰγετο. Στόχος μου να λερώσω τα λάστιχα με χιόνι... Κάνοντας μερικά χλμ προς τη Μονή Δημιόβης για να ρίξω ένα βλέφαρο προς τις πλαγιές του Ταϋγέτου, δεν άργησα μέχρι να πάρω την απόφαση μου αντικρίζοντας τη θέα...

Άλλη μια δύσκολη ανηφόρα σκεφτόμουν συνεχώς και η κλήση στρώνει σκεφτόμουν μέχρι την Αράχοβα.
Μετά από μερικά χλμ ο δρόμος ήταν γεμάτος λάσπες από όγκους χώματος που είχαν αποκολληθεί από τη πλαγιά και είχαν κλείσει το δρόμο, αφού πέρασαν αυτά τα δύσκολα κομμάτια (με περπάτημα βέβαια γιατί δεν τσούλαγε τίποτα εκεί μέσα), έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα χιόνια....

Δυστυχώς το χιονάκι ήταν παγωμένο και δύσκολα το ποδήλατο κυλούσε πάνω σε αυτό...

Αφού κατέβηκα αρκετές φορές για να περάσω τα τελείως παγωμένα κομμάτια χιονιού, σταμάτησα, έφαγα το παστέλι που μου είχε απομείνει και ετοιμάστηκα για την επιστροφή...

Ένα τυχαίο γλίστρημα του ποδηλάτου με έβαλε σε σκέψεις για να δοκιμάσω σλάλομ με το ΜΤΒ στο χιόνι... Κάτι που αποδείχτηκε αρκετά διασκεδαστικό...
(δεξιά η ανάβαση, αριστερά η κατάβαση - σλάλομ)

Και έτσι συνέχισα παίζοντας μέχρι και το τελευταίο χιόνι που συναντούσες στη διαδρομή...

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Χαρτογραφώντας τη Συρόκα

Ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι έχουμε βρει τις τελευταίες μέρες με το GPS, και  χαρτογραφούμε διαδρομές εκτός δρόμου, που τις δημοσιεύουμε για να μπορεί οποιοσδήποτε ποδηλάτης θέλει να κινηθεί σε αυτές...
Σειρά είχε το Όρος Συρόκα όπου βρίσκεται 15χλμ έξω από τη Καλαμάτα και η ανάβαση του πραγματοποιήθηκε από το χωριό Πήδημα. (Υπάρχει δρόμος που φτάνει στη κορυφή και από το χωριό Πολιανη.)
Το έδαφος του είναι πετρώδες και σαθρό σε αρκετά σημεία σε όλο το μήκος της διαδρομής...
Η διαδρομή είχε ως εξής, Πήδημα, Άγριλος, κορυφή Συρόκας και επιστροφή από Αιθαία...



Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Χαρτογραφώντας το Καλάθι

Το Καλάθι είναι η πιο κοντινή διαδρομή από το κέντρο της Καλαμάτας που προσφέρεται για ορεινή ποδηλασία (ΜΤΒ). Η διαδρομή που επιλέχτηκε για ανάβαση είναι από τη κεραία πάνω από το ξενοδοχείο Filoxenia.
Μια αρκετά δύσκολη ανάβαση με μέση κλήση 13% και αρκετά σαθρό έδαφος. Μετά τα 700μ κάνουν και την εμφάνιση τους τα πρώτα έλατα και το τοπίο αρχίζει και αποκτά ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον...
Το Όρος Καλάθι όπως φαίνεται από το λιμάνι της Καλαμάτας.
Σημεία ανεφοδιασμού νερού υπάρχουν στον Άγιο Νικήτα στο 3χλμ της ανάβασης περίπου, στο Παλιό Χωριό (ή αλλιώς Αγία Τριάδα) στο 6χλμ και στη κορυφή στο εκκλησάκι του Άγιου Γεωργίου στα 1340μ στο 10χλμ της διαδρομής.



 Στο σχεδιάγραμμα των υψομετρικών επιλέχθηκε πρώτα για ανάβαση η δεύτερη κορυφή του Προφήτη Ηλία στα 1300μ και μετά επιστροφή στον Άγιο Γεώργιο. Επίσης έγινε μια μικρή παράκαμψη δεξιά προς το Παλιό Χωρίο για ανεφοδιασμό.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Επιστροφή για ΜΤΒ στα βουνά της Κυπαρισσιας!

Μετά από ακύρωση της πρόωρης επιστροφής μου στην Αθήνα και δίνοντας μια μικρή παράταση του πυρετού των τελευταίων ημερών για μια βόλτα με το ΜΤΒ σε γνώριμη περιοχή, άλλα άγνωστο βουνό...
 Προορισμός το όρος Γεράνι στη Κυπαρισσία.
Η ανάβαση στον αγροτικό δρόμο, σκέτο μαρτύριο μετά την αποδυνάμωση των τελευταίων ημερών...
Τελικά είχε δίκιο ο παππούς που μας φώναξε ότι έχει πολύ ανηφόρα...



5χλμ ήταν αυτά πέρασαν με αρκετό ιδρώτα... (Μax κλήση 22%, Μέση κλήση 16%)
Στο τέλος του δρόμου η επιμονή του Σταύρου να κοιτάξει κάτι βελάκια πάνω στα βράχια, κατέληξε στην ανεύρεση ενός μονοπατιού...
Αρχικά τα ποδήλατα στη πλάτη και όπου μπορούσαμε τα καβαλάγαμε έστω για 5μέτρα...


 Όσο περνούσαν τα μέτρα το μονοπάτι γινόταν ακόμα πιο ποδηλατησιμο... 
Τελευταίο κουβάλημα πριν τη κορυφή...

Ο ουρανός πεντακάθαρος και έτσι η θέα έφτανε στο Πύργο και τη Ζάκυνθο και σε μεγάλο μέρος του Μεσσηνιακού κόλπου από την αντίθετη πλευρά...




Έφτασε η ώρα της κατάβασης...
Αδρεναλίνη στο ΜΑΧ μιας και η διαδρομή προσφερόταν...
Σχεδόν όλα τα εμπόδια έχουν φυσικές εξόδους διαφυγής και έτσι μπορείς να κρατήσεις μια αρκετά καλή ροή μέσα στη διαδρομή σου...
Έτσι αρχίσαμε να δοκιμάζουμε σιγα σιγα και τις τεχνικές μας σε φωτογραφίες με κίνηση...
Αρχικά τα αποτελέσματα απογοητευτικά, μετά όμως....








Επιστροφή στο αυτοκίνητο ξανά με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά... Η τυπική επίσκεψη από ένα δασικό στη κορυφή του βουνού και η επιστροφή από τον ίδιο δασικό, είχε περάσει σε άλλα επίπεδα ορεινής ποδηλασίας...
Θα επιστρέψουμε κάποια μερα, καταλληλότερα προετοιμασμένοι για σηματοδότηση του μονοπατιού που θα το κάνει καταλληλότερο για ποδήλατο και τυπικό καθαρισμό...
Και μια φωτογραφία το βουνό...