Μετά από ακύρωση της πρόωρης επιστροφής μου στην Αθήνα και δίνοντας μια μικρή παράταση του πυρετού των τελευταίων ημερών για μια βόλτα με το ΜΤΒ σε γνώριμη περιοχή, άλλα άγνωστο βουνό...
Προορισμός το όρος Γεράνι στη Κυπαρισσία.
Η ανάβαση στον αγροτικό δρόμο, σκέτο μαρτύριο μετά την αποδυνάμωση των τελευταίων ημερών...
Τελικά είχε δίκιο ο παππούς που μας φώναξε ότι έχει πολύ ανηφόρα...
5χλμ ήταν αυτά πέρασαν με αρκετό ιδρώτα... (Μax κλήση 22%, Μέση κλήση 16%)
Στο τέλος του δρόμου η επιμονή του Σταύρου να κοιτάξει κάτι βελάκια πάνω στα βράχια, κατέληξε στην ανεύρεση ενός μονοπατιού...
Αρχικά τα ποδήλατα στη πλάτη και όπου μπορούσαμε τα καβαλάγαμε έστω για 5μέτρα...
Όσο περνούσαν τα μέτρα το μονοπάτι γινόταν ακόμα πιο ποδηλατησιμο...
Τελευταίο κουβάλημα πριν τη κορυφή...
Ο ουρανός πεντακάθαρος και έτσι η θέα έφτανε στο Πύργο και τη Ζάκυνθο και σε μεγάλο μέρος του Μεσσηνιακού κόλπου από την αντίθετη πλευρά...
Έφτασε η ώρα της κατάβασης...
Αδρεναλίνη στο ΜΑΧ μιας και η διαδρομή προσφερόταν...
Σχεδόν όλα τα εμπόδια έχουν φυσικές εξόδους διαφυγής και έτσι μπορείς να κρατήσεις μια αρκετά καλή ροή μέσα στη διαδρομή σου...
Έτσι αρχίσαμε να δοκιμάζουμε σιγα σιγα και τις τεχνικές μας σε φωτογραφίες με κίνηση...
Αρχικά τα αποτελέσματα απογοητευτικά, μετά όμως....
Επιστροφή στο αυτοκίνητο ξανά με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά... Η τυπική επίσκεψη από ένα δασικό στη κορυφή του βουνού και η επιστροφή από τον ίδιο δασικό, είχε περάσει σε άλλα επίπεδα ορεινής ποδηλασίας...
Θα επιστρέψουμε κάποια μερα, καταλληλότερα προετοιμασμένοι για σηματοδότηση του μονοπατιού που θα το κάνει καταλληλότερο για ποδήλατο και τυπικό καθαρισμό...
Και μια φωτογραφία το βουνό...
