Αρχικά πρέπει να παραδεχτώ πως τους τελευταίους μήνες βαριόμουνα να ανεβάσω κάποιο θεματάκι ή ακόμα να κουβαλήσω τη ψηφιακή μαζί μου να βγάλω κάποια φωτογραφία.
Με αφορμή την Κυριακάτικη βόλτα με το Kalamata City Cycling Club, και την 4+ ώρες προπόνηση κάποιον αθλητών, αποφάσισα να ακολουθήσω γιατί σίγουρα θα έβγαινε μια ενδιαφέρουσα διαδρομή.
Αφού ο καιρός Νότια έδειχνε να κλείνει για τα καλά κατευθυνθήκαμε προς Μεγαλόπολη μεριά, όσο μας πάρει η ώρα, ή καιρού επιτρέποντος πάντα.
Η ανάβαση μέχρι το Δερβένι έγινε με αρκετό πόνο, μιας και ο αέρας είχε πραγματικά αντίθετη άποψη, έτσι οι ρυθμοί πλέον είχαν αρχίσει να κυλάνε πιο τουριστικοί απ'ότι υπολογίζαμε!!!
Κάπως έτσι, έβγαλα την ψηφιακή αρχίζοντας να τραβάω φωτογραφίες σαν σωστός τουρίστας.
Στη προκειμένη φωτογραφία ο τυφώνας που τους "σπρώχνει" μετριέται σε αρκετά μποφόρ γι'αύτο το πλατύ χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό τους.
Ο φορτωμένος ουρανός, προμήνυε επιστροφή με αρκετό δρόσισμα.
Ένας γρήγορος ανεφοδιασμός νερού και κλείσιμο των τζάκετ στη βρύση του χωριού (Δερβένι Μεσσηνίας), και άρχιζε η κατάβαση προς τον νομό Αρκαδίας και το πρώτο χωριού που συναντάει κάποιος είναι τα πλέον ερημωμένα Παραδείσια.
Περνώντας πάνω από τις καινούριες γέφυρες, που διασχίζουν κάθετα τους νέους αυτοκινητοδρόμους.
Έχοντας καθυστερήσει αρκετά αποφασίσαμε να κάνουμε στάση για πικ νικ και αφού χωνέψουμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Έτσι βγήκαν τα ματζούνια έξω και άρχισε το φαγοπότι.
Αρχίζοντας τις πρώτες πεταλιές της επιστροφής, ο καιρός μας τη κρατούσε για την επιστροφή...
Έτσι και η επιστροφή πραγματοποιήθηκε με μάσκα, αναπνευστήρα και κουμπωτά βατραχοπέδιλα μέχρι τη Θουρία σχεδόν...
Ο σοφότερος της παρέας προνόησε με αυτό τον αυτοσχέδιο υποτυπώδη λασποτήρα!
Ο καιρός αν και βροχερός, η θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερα υψηλή και κυμαινόταν από 22 έως 14 βαθμούς Κελσίου.
Αρκετό καιρό είχα να δω το ποδήλατο να αστράφτει έτσι! Το είχα συνηθίσει λασπωμένο :D
Ελπίζω μέσα στο χειμώνα να επιχειρήσουμε ξανά και να φτάσουμε επιτυχώς μέχρι Μεγαλόπολη...
