Τρίτη πρωί ο Υμμητός είχε ντυθεί στα λευκά του, κάτι που έκανε must μια βόλτα στα μονοπάτια του για μία ακόμα φορά... Επίλυση μερικών τεχνικών δυσκολιών με την στεγανοποίηση των ελαστικών που χρειάστηκε αρκετές ώρες και έτσι κατά τις 17:00 είχαμε αρχίσει να ανηφορίζουμε για τις πλαγιές του!
Το βουνό άδειο κυριολεκτικά, 2 περιπατητές συναντήσαμε μόνο κατά τη διάρκεια της ανάβασης.
Τα μονοπάτια αρκετά γλιστερά όπως κάθε φορά που βρέχει, αλλά το λευκό πέπλο χιονιού γύρο τα έκανε σκέτο πειρασμό να χαθείς μέσα τους :D
Στο μονοπάτι της Καλοπούλας πάνω από το αναψυκτήριο.
Ο αγαπημένος μου βραχόκυπος.
Ο Σωτήρης στο πρώτο του πέρασμα από το τοιχάκι, φανερά ξαφνιασμένος από τη γλιστερότητα του βράχου.
Αφού μουσκέψαμε για τα καλά ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού... Ο ήλιος πλέον είχε κρυφτεί και θερμοκρασία είχε πέσει κατακόρυφα.
Κατά τη διάρκεια της επιστροφής, η θέα προς τη παραλία...
