Χιονοπεταλιές!

Σηκώθηκα με σκοπό να κάτσω να ξεσκονίσω και να διαβάσω καμιά σημείωση για την εξεταστική. Έχοντας στο νου μου το γενικό σέρβις που κάναμε στο ποδήλατο εχτές και τον ερχομό της εξεταστικής, που ίσως κάνω αρκετό καιρό να καβαλήσω ξανά το ποδήλατό, ντύθηκα και πήρα τα βουνά. Ανάβαση στο Καλάθι, ανεφοδιασμός στη πηγή της Αγίας Τριάδας, και προορισμός προς το Ταΰγετο. Το ψύχος από το βουνό ήταν αρκετά τσουχτερό και έτσι με έκαναν να επιστρέψω και να συνεχίσω τη βόλτα μου στο Καλάθι όπου οι συνθήκες ήταν καλύτερες για MTB. Σχετικά χαμηλά, χαζεύοντας μέσα στα έλατα πάνω σε μια κουφάλα ενός πεσμένου κορμού ήταν τα πρώτα χιόνια της διαδρομής.

Μου άρεσε αρκετά το σκηνικό και έτσι το απαθανάτισα!

Το τερέν αρχικά...

Το τερέν μερικά μέτρα πιο πάνω... 

Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχουν κομμάτια τσιμέντου από κάτω, κάνοντας το παγωμένο χιόνι ιδανικό για πατινάζ!

Και όσο τα μέτρα περνούσαν το χιόνι γινόταν πυκνότερο.

Πλέον το χιόνι ήταν τελείως απάτητο εκτός από κάποιες μικροσκοπικές πατημασιές από τετράποδους μόνιμους κατοίκους του βουνού.

Φτάνοντας στη 1η κορυφή του Καλαθιού.

Και αγναντεύοντας τη θέα στις φορτωμένες με χιόνι πλαγιές του Ταϋγέτου άλλα και τη συνέχεια της διαδρομής.

Συνέχεια της διαδρομής προς τη δεύτερη κορυφή του Καλαθιού. Αν δεν υπήρχαν πατημασιές από περιπατητές ήταν δύσκολο να εντοπίσεις και να κινηθείς πάνω στο δασικό, μιας και το χιόνι τα είχε καλύψει όλα!

Η θέα πλέον προς στις 3 ψηλότερες κορυφές του Ταϋγετου είχε ανοίξει... Τα σύννεφα κρύβανε όμως ακόμα τα ψηλότερα τους σημεία Προφήτης Ηλίας(2.407 μ.), τη Νεραϊδοβούνα (2.025 μ.) και το Χαλασμένο βουνό (2.204 μ.).

Έχοντας φτάσει στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής μπορείς να αγναντέψεις τη θέα σε όλο το Μεσσηνικό κόλπο, από τη Καλαμάτα μέχρι τη Καρδαμύλη και όλες τις κορυφές των βουνών του Ταϋγέτου.

Και μια φωτογραφία με την αφεντομουτσουνάρα μου, με αυτό το απίστευτα ζεστό κινέζικο μαντίλι 2$...

Η κατάβαση έγινε με αργούς και αρκετά προσεκτικούς ρυθμούς χωρίς νευρικές κινήσεις στο τιμόνι μιας και τα πάντα γλιστρούσαν...

Λίγο περίεργος ο καιρός σήμερα, μία ήλιο, μία συννεφιά, ελάχιστες ψιχάλες που γινόντουσαν χιονονιφάδες στις βόρειες πλευρές του βόρειες πλευρές του βουνού... Το έδαφος μαλακό, κάτι που έκανε την ανάβαση αρκετά κουραστική, άλλα στη κατάβαση ήταν σκέτο λουκούμι, δεν γλιστρούσε ούτε για πλάκα, επίσης μερικά νεροφαγώματα που μεγάλωσαν στις στροφές είναι ότι πρέπει για berm!

Βλέποντας το καιρό να "ψευτοψιχαλίζει" και σκεπτόμενος να δοκιμάσω το νέο λαστιχάκι σε βρεγμένο έδαφος δεν κρατήθηκα και έτσι βρέθηκα στο βουνό :D

Η διαδρομή αρκετά γνώριμη πλέον, ανάβαση στο Καλάθι από Βέργα. Μια στάση στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Αγία Τριάδας για ανεφοδιασμού παγωμένου νερού από τη πηγή και συνέχεια προς τη κορυφή μέχρι να βαρεθώ.

Το καινούργιο λάστιχο και τα ίχνη του στο νωπό χώμα.

Λίγο πάνω από τα 900μ. υψόμετρο είχε αρχίσει η χιονόπτωση για τα καλά. Δυστυχώς από τη κάμερα του κινητού δεν είναι ευδιάκριτες οι νιφάδες χιονιού (αχνοφαίνονται στα σκούρα τμήματα της εικόνας)

Έχοντας πλέον ξεπαγιάσει από το κρύο, ικανοποιήσει την ανάγκη μου για λασποπεταλιές και το στομάχι μου να παραπονιέται, άρχισα τη κατηφορική επιστροφή για το σπίτι. Έπρεπε επειγόντως να κάνω μια στάση στο βενζινάδικο της γειτονιάς γιατί αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να με δεχόντουσαν στο σπίτι με τόσο χώμα...

Αν και το ποδήλατο είχε ψηλό καθαρίσει από τα όμβρια ύδατα στους δρόμους το πρόβλημα παρέμενε κυρίως σε εμένα :D

Όρος Καλάθι (1393)

Αρχικά σε μια προσπάθεια να ανοίξω το τσαντάκι, το φερμουάρ παρέδωσε πνεύμα και παραλίγο να μου χάλαγε τη βόλτα.  Με ένα πανί που βρήκα στη διαδρομή το έδεσα και συνέχισα ανενόχλητος...

Τα χιόνια είχανε λιώσει άλλα σε αρκετά σκιερά σημεία το νερό παρέμενε παγωμένο ακόμα. Από τα 1100μ. κατά διαστήματα έριχνε λίγο ψηλό χιονάκι...

Φτάνοντας στη κορυφή δεν περίμενα να δω τέτοια θέα!

Υψόμετρο 1393 (πιο στραβή φωτό δεν έχω ξανά βγάλει)

Το τέλος του μονοπατιού σηματοδοτούταν  από το κόκκινο κύκλο με τη βούλα στο κέντρο.
Παιδεύτηκα λιγάκι για να στήσω το ποδήλατο να το φωτογραφίσω σε αυτό το σημείο, διότι σε  καμία περίπτωση δεν επιχειρείς να καβαλήσεις(όχι ότι είναι εφικτό) στα κατσάβραχα με θέα το γκρεμό!

Δυστυχώς το μονοπάτι δεν είναι ποδηλατίσημο παρά μόνο για περιπατητές.

Η θέα σε μία από τις ψηλότερες κορυφές του Ταϋγέτου (ίσως και η ψηλότερη ο Προφήτης Ηλίας στα 2.407μ).

 

1ή χιονοβόλτα

Το είχα βάλει σκοπό να πάω κορυφή στο Καλάθι σήμερα για να αγναντέψω τις χιονισμένες κορυφές του Ταϋγέτου από ψηλά και να προγραμματίσω την επόμενη βόλτα στο Ταΰγετο.

Καθ'όλη τη διαδρομή από τις πλαγιές τρέχανε νερά από τις βροχές των προηγούμενων ημερών κάνοντας το έδαφος αρκετά λασπώδες και γλυστερό.

Ένας βράχος που είχε αποκολληθεί από τη πλαγιά και είχε κλείσει το δρόμο. Το χώμα γύρο από το βράχο ήταν τόσο αφράτο που μαρτυρούσε ότι δεν είχαν περάσει αρκετές ώρες από την αποκόλλησή του.

Η ώρα περνούσε και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει πίσω από το Λυκόδημο δίνοντας ένα εντυπωσιακό χρώμα στα σύννεφα γύρο από αυτό.

Ανεβαίνοντας το υψόμετρο το έδαφος ήταν παγωμένο μέχρι που δειλά δειλά έκανε την εμφάνιση του και το χιόνι σε κάποια τσιμεντοστρωμένα σημεία της διαδρομής.

Έχοντας ανεβάσει στροφές για να επισπεύσω στη κορυφή πριν τις 17:00 και με πιάσει η νύχτα στο βουνό. Έτσι δεν έκανα στάση για φωτό και προσπάθησα να τη τραβήξω πάνω από το ποδήλατο!

Απέναντι οι πλαγιές του Ταϋγέτου φορτωμένες χιόνι...

Η επιστροφή έγινε με ρυθμούς πατινάζ στα χιονισμένα και παγωμένα κομμάτια της διαδρομής.