Καταφύγιο Πάρνωνα (η συνέχεια)

Μετά το φαγοπότι της Παρασκευής που είχαν ετοιμάσει οι μανάδες των παλικαριών της Μοτοπαρέα Λεωνιδίου, το πρωινό του Σαββάτου μας περίμενε μια απίθανη βόλτα μέσα στο βουνό από κακοτράχαλους δασικούς δρόμους και ρέματα.

Αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα είναι του φίλου Θοδωρή με το GS800 γιατί ξέχναγα να τραβήξω φωτογραφίες από την αδρεναλίνη της διαδρομής.

Η βόλτα ξεκίνησε με το δασικό δρόμο από το καταφύγιο και κατέληγε λίγο πριν το χωριό Βαμβακού.

 Ότι πρέπει για να καταλάβουμε τι έπεται να ακολουθήσει... Το έδαφος αρκετά νωπό, ότι πρέπει!

H συνέχεια είχε λίγο άσφαλτο και ένα άδειο ρέμα με σαθρό έδαφος (άμμος, κοτρόνια και δέντρα) που δοκίμασε τους αναβάτες και τα μηχανάκια στο μέγιστο.

Συνέχεια από δασικούς προς το παρατημένο παρατηρητήριο(1774m) που έγινε και η πρώτη στάση για ξεκούραση και να ανταλλαχτούν οι πρώτες μοτοσυκλετιστικές κουβέντες του τύπου "Είδες πως σε πέρασα στη κατηφόρα σαν σταματημένο κλπ κλπ"

Ο "χεληδόνης" με το μαύρο/κόκκινο μπουφάν(στο μπαλκόνι) και ο Σώτος(μπροστά στη πόρτα) με το μαύρο μπουφάν, οι καρδιές της παρέα με το συνεχή ανταγωνισμό τους για το ποιος είναι ο πιο γλήγορος!

"Στη στροφή που μου έφυγες γλυστράγαν τα ελαστικά του KLE" 

"Άσε μας ρε γατάκι"

Η θέα προς το Ταϋγετο (κλασική φωτό μου)

Ο Βάγγος aka TC-Drift

και το σκαπτικό-ξεμπαζωτίρι του

Κάποιοι την είχαν αράξει χαλαρααααα

To κτήνος Honda CR500!!!!

Και κάπου εκεί μας είπαν συνεχίζουμε γιατί έπεσαν οι πρώτες ψιχάλες...

Προορισμός το χωριό Άγιος Βασίλειος που θα τσιμπολογάγαμε κάτι γιατί η λόρδα είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή. Η βροχή με την ώρα δυνάμωνε κάνοντας τους δασικούς γεμάτους λάσπη.

Ότι έπρεπε να λερώσουμε τα μηχανάκια...

Κάπου ενδιάμεσα της διαδρομής διαγνώσθηκε και το πρόβλημα που το μηχανάκι μου λάδωνε τα μπουζί... Διαρροή ρεύματος από το μπουζοκαλώδιο... Η "σκούπα"
έλυσε το πρόβλημα και συνέχισα. λίγο πιο κάτω 2 On-Off σταματημένα αλλα αδυνατούσα να σταματήσω και έτσι τους περιμέναμε στη ταβέρνα του χωριού. Που μας ενημέρωσαν πως κόλλησε το ένα μηχανάκι από τη λάσπη και χρειάστηκε αφαίρεση του μπροστινού φτερού.

Στη ταβέρνα η συζήτηση συνεχίστηκε για το ποιος την έχει μεγαλύτερη και ποιος είναι ο πιο γρήγορος...

Στη  ταβέρνα ο KLEΜΑΝ με το σωτήριο 10αρακι για την αφαίρεση του φτερού.

Το κακόμοιρο το KLE δικαιολογημένα μουλάρωσε στη λάσπη...

Λογικά κάποιος θα έχει φωτό από καθάρισμα της λάσπουριάς στις βρύσες της πλατείας!

Τα μηχανάκια στη πλατεία του χωριού.

Αναμνηστική φωτό στη πλατεία του χωριού πριν την αναχώρηση μας.

Στο δρόμο μια στάση για τη περισυλλογή του φτερού από το KLE.

Και ο Βάγγος καβάλα στο εργαλείο του ανέμελος μέσα στη λάσπη...

Στάση για καθάρισμα των ζελατινών γιατί δεν βλέπαμε τίποτα και ανασύνταξη της ομάδας...

Επόμενος προορισμός το οροπέδιο.

Στη διαδρομή ήταν αδύνατον να χαθεί κάποιος γιατί ο δρόμος είχε σκαφτεί για τα καλά από τους γλήγορους της παρέα.

Μια ακόμα στάση για ανασύνταξη της ομάδας.

Οι συνέπειες της έλλειψης μπροστινού φτερού στη λάσπη και η αγάπη της πεταλούδας προς τον KLEμαν...

Στο οροπέδιο τα παιχνίδια δεν είχαν τελειωμό και οι ανταλλαγές των μηχανών μεταξύ μας.

Κάποιοι έπαιζαν ακόμα και με τα On-Off

Έτσι μετά από καμιά ώρα παιχνιδιού πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το καταφύγιο και κάποιοι προς το βενζινάδικο του Αγίου Πέτρου για ανεφοδιασμό.

Κάπου εκει στο ασφάλτινο κομμάτι της διαδρομής το μηχανάκι παραιτήθηκε και μουλάρωσε για τα καλά...

Έτσι φορτώθηκε στο αγροτικό και επισκευάστηκε το πρωινό της Κυριακής... Άλλο μηχανάκι έγινε με το μόσχευμα μπουζοπίπας που δέχθηκε από το παπί! Διπλό γκάζι λέμε και μισή κατανάλωση!!!

Μετά τη καθυστέρηση με το μηχανάκι, συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους στον Άγιο Πέτρο για βραδινό γεύμα σε φιλική μοτοσυκλετιστική ταβέρνα και επιστροφή στο καταφύγιο για σιροπιαστά από τα ρέστα που μείναν από το βραδινό.

Κυριακή πρωί βγήκε η αναμνηστική φωτογραφία έξω από το καταφύγιο και τα μηχανάκια πήραν μπροστά. Άλλοι ετοιμάστηκαν να φύγουν για εντουράδα και άλλοι να πάρουν το δρόμο της επιστροφής...

Ένα πολύ μεγάλο μπράβο για τα παιδιά της Μοτοπαρέας Λεωνιδίου που διοργάνωσαν μια τόσο καλή μοτοσυκλετιστική συνάντηση και ιδιαίτερα στο Χεληδόνη (Θοδωρή) και στο Σώτο που δεν σταμάτησαν να τρέχουν για να πηγαίνουν όλα ρολόι! Προσωπικά ευχαριστώ και όλους όσους είχαν την υπομονή και με βοήθησαν να φτιάξω το μηχανάκι στη μέση του πουθενά!!!

Αν βρεθούν περισσότερες φωτογραφίες από τη βόλτα θα προστεθούν σίγουρα!!!

Και ένα βίντεο από το Σωτήρη.

 

Καταφύγιο Πάρνωνα

Η Μοτοπαρέα Λεωνιδίου είχε κανονίσει ένα εντουροτριήμερο στις πλαγιές του Πάρνωνα. Το δανικό μηχανάκι από το φίλο Ανδρέα δεν άργησε να βρεθεί και έτσι τη Παρασκευή άρχισα να παίρνω τις βουνοκορφές για να φτάσω Πάρνωνα...

Η διαδρομή είχε χωμάτινη ανάβαση του Ταϋγέτου μέχρι το Τουριστικό Ταϋγέτου (1300μ).

Το έδαφος ευνόησε αρκετά τη πρώτη μου επαφή με το μηχανάκι μιας και ήταν νωπό από τις προηγούμενες ημέρες.

Και συνεχίστηκε από άσφαλτο μέχρι το καταφύγιο του Πάρνωνα γιατί τα μέρη μου ήταν τελείως άγνωστα από τη πίσω πλευρά του βουνού.

Ανεφοδιασμός στη Σπάρτη, βενζίνη, λάδι και (χ2)μπουζί γιατί το μηχανάκι άρχισε τα δικά του...

Ο επαρχιακός προς το καταφύγιο ήταν σκέτη μαγία... Κλειστό συνεχόμενο στροφιλίκι με καλή άσφαλτο (για εντούρο) μέσα σε καταπράσινο τοπίο...

Βουτιάνοι, Βρέσθενα, Μεγάλη Βρύση, Βαμβακού ήταν τα χωριά που διασχίζει κάποιος για να φτάσει από τη Σπάρτη στο καταφύγιο.

Μερικά χιλιόμετρα πριν τα Βρέσθενα και η διαδρομή ξεκινά...

Η πρώτη στάση για ξεκούραση και φρεσκάρισμα της μουσούδας μου, περιπου 3-4χλμ πριν τη Μεγάλη Βρύση...

Ευτυχώς που βρισκόμουν εκτός δρόμου τη συγκεκριμένη στιγμή γιατί πέρασε ένας κάγκουρας με ένα φορτηγάκι νομίζοντας ότι έτρεχε στο Ράλλυ Ακρόπολις.

Ακόμα 20χλμ περίπου για το καταφύγιο και η διαδρομή έφτασε στο αποκορύφωμα της... Ο δρόμος πέρναγε μέσα από το ελατοδάσος...

Ευτυχώς είχα φτιάξει χάρτες από το σπίτι γιατί με έβλεπα να διανυκτέρευα κάτω από τα έλατα με τη σηματοδότηση της περιοχής...

Φτάνοντας στο καταφύγιο και βρίσκοντας το άδειο και κλειστό αγχώθηκα μήπως είχα πάει σε λάθος καταφύγιο...

Μετά από τηλέφωνο στα παιδιά του Λεωνιδίου για να σιγουρευτώ πως είχα έρθει στο σωστό μέρος άρχισαν τα παιχνίδια με το μηχανάκι στο χώρο του καταφυγίου και η εξερεύνηση του χώρου...

Το μονοπατι προς τη πηγή και το γήπεδο.

Η πηγή

Το γήπεδο του ποδοσφαίρου.

Και τέλος άραγμα και τσιμπολόγημα μερικά τοστάκια με σάλτσα αμόλυβδης βενζίνης που είχε χυθεί από το παγούρι...

Συνεχίζεται...!

MTB Marathon Tour

Εκκίνηση νωρίς το πρωί μην μας πιάσει η ζέστη, έτσι στις 8:00 βρισκόμασταν πάνω στα ποδήλατα.

Στρίβουμε από την Εθνική οδό Καλαμάτας Τριπόλεως προς Πήδημα για να αρχίσει η διαδρομή.

Πρώτο χωριό που συναντάμε ο Άγριλος και συνεχίζουμε ανάβαση Σιρόκας με σκοπό να κατηφορίσουμε ξανά προς το οροπέδιο της Πολιανής που βρίσκεται στα 650μ.

Ένα σύνθημα γραμμένο σε μια σπηλιά στην ανάβαση της Σιρόκας.

Τρία ασφάλτινα χιλιόμετρα μέχρι ξαφνικά να περάσουμε ένα ρέμα και να πιάσουμε ένα κακοτράχαλο δασικό γεμάτο νεροφαγώματα και τρεχούμενα νερά. Προορισμός ο Άκοβος, ένα χωριό στα 900μ, μόλις έχουμε περασει τα σύνορα της Μεσσηνίας και πλέον βρισκόμαστε στο Νομό Αρκαδίας. Πρώτη στάση στη πηγή του χωριού για ανεφοδιασμό παγωμένου τρεχούμενου νερού!

 

Η θέα από τον Άκοβο μαγευτική!

Στα δεξιά της φωτογραφίας φαίνονται τα φουγάρα από το εργοστασιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη.

Στο ύψος του κράνους φαίνεται ο δασικός δρόμος που βρίσκεται στη κορυφογραμμή των βουνών που θα συνεχίσουμε τη διαδρομή μας.

Έχοντας αφήσει πίσω μας τον Άκοβο συνεχίζουμε τη διαδρομή μας στα σύνορα Μεσσηνίας και Αρκαδίας. Σε κάθε βουνοκορφή είναι χτισμένη και από μία εκκλησία.

Απέναντι διακρίνεται πλέον ο Άκοβος.

Σε μία από τις κορυφές της διαδρομής λίγο πριν τη Παλιά Βρωμόβρυση, με θέα το (ακόμα) χιονισμένο Ταΰγετο.

Στη κορυφή αυτή υπήρχε επίσης μια πλάκα με τα ονόματα των ντόπιων πεσόντων του '21.

Φτάνοντας πλέον στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής προς Παλιά Βρωμόβρυση άλλα και το ψηλότερο της βόλτας στα 1047μ υπήρχε ένα φρεάτιο κυριολεκτικά στο ψηλότερο σημείο άλλα και στη μέση του δρόμου.

Συνεχίζοντας τις τελευταίες μας κατηφόρες προς το πολιτισμό, στο δασικό δρόμο που συνδέει την Παλιά Άνω Βρωμόβρυση με το Πελεκητό. Ακόμα αρκετά μακριά από το πολιτισμό.

Κάποιος ΒΛΑΚΑΣ είχε κολλήσει στις κολόνες της ΔΕΗ πολιτικά ψηφοδέλτια της ΝΔ με σταυρό στο τοπικό βουλευτή Σαμπαζιώτη Δ. Γελοίοι!

Η διαδρομή έφτανε σιγα σιγα πλέον στο τέλος της, περνώντας από Βελανιδιά, ξανά Άγριλο και Άμφεια για να βγούμε στην Εθνική Οδό προς Καλαμάτα. Το κοντεράκι τότε έγραφε 80χλμ και απομένανε ακόμα τα ασφάλτινα χιλιόμετρα της Εθνικής Οδού μέχρι τη Καλαμάτα.

Σημαντική παρατήρηση της διαδρομής είναι τα ερπετά της. 2/2 φίδια που συναντήσαμε να λιάζονται στους δασικούς του Αγριλου ήταν οχιές...