Ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι έχουμε βρει τις τελευταίες μέρες με το GPS, και χαρτογραφούμε διαδρομές εκτός δρόμου, που τις δημοσιεύουμε για να μπορεί οποιοσδήποτε ποδηλάτης θέλει να κινηθεί σε αυτές...
Σειρά είχε το Όρος Συρόκα όπου βρίσκεται 15χλμ έξω από τη Καλαμάτα και η ανάβαση του πραγματοποιήθηκε από το χωριό Πήδημα. (Υπάρχει δρόμος που φτάνει στη κορυφή και από το χωριό Πολιανη.)
Το έδαφος του είναι πετρώδες και σαθρό σε αρκετά σημεία σε όλο το μήκος της διαδρομής...
Η διαδρομή είχε ως εξής, Πήδημα, Άγριλος, κορυφή Συρόκας και επιστροφή από Αιθαία...
Το Καλάθι είναι η πιο κοντινή διαδρομή από το κέντρο της Καλαμάτας που προσφέρεται για ορεινή ποδηλασία (ΜΤΒ). Η διαδρομή που επιλέχτηκε για ανάβαση είναι από τη κεραία πάνω από το ξενοδοχείο Filoxenia.
Μια αρκετά δύσκολη ανάβαση με μέση κλήση 13% και αρκετά σαθρό έδαφος. Μετά τα 700μ κάνουν και την εμφάνιση τους τα πρώτα έλατα και το τοπίο αρχίζει και αποκτά ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον...
Το Όρος Καλάθι όπως φαίνεται από το λιμάνι της Καλαμάτας.
Σημεία ανεφοδιασμού νερού υπάρχουν στον Άγιο Νικήτα στο 3χλμ της ανάβασης περίπου, στο Παλιό Χωριό (ή αλλιώς Αγία Τριάδα) στο 6χλμ και στη κορυφή στο εκκλησάκι του Άγιου Γεωργίου στα 1340μ στο 10χλμ της διαδρομής.
Στο σχεδιάγραμμα των υψομετρικών επιλέχθηκε πρώτα για ανάβαση η δεύτερη κορυφή του Προφήτη Ηλία στα 1300μ και μετά επιστροφή στον Άγιο Γεώργιο. Επίσης έγινε μια μικρή παράκαμψη δεξιά προς το Παλιό Χωρίο για ανεφοδιασμό.
Μετά από ακύρωση της πρόωρης επιστροφής μου στην Αθήνα και δίνοντας μια μικρή παράταση του πυρετού των τελευταίων ημερών για μια βόλτα με το ΜΤΒ σε γνώριμη περιοχή, άλλα άγνωστο βουνό...
Προορισμός το όρος Γεράνι στη Κυπαρισσία.
Η ανάβαση στον αγροτικό δρόμο, σκέτο μαρτύριο μετά την αποδυνάμωση των τελευταίων ημερών...
Τελικά είχε δίκιο ο παππούς που μας φώναξε ότι έχει πολύ ανηφόρα...
5χλμ ήταν αυτά πέρασαν με αρκετό ιδρώτα... (Μax κλήση 22%, Μέση κλήση 16%)
Στο τέλος του δρόμου η επιμονή του Σταύρου να κοιτάξει κάτι βελάκια πάνω στα βράχια, κατέληξε στην ανεύρεση ενός μονοπατιού...
Αρχικά τα ποδήλατα στη πλάτη και όπου μπορούσαμε τα καβαλάγαμε έστω για 5μέτρα...
Όσο περνούσαν τα μέτρα το μονοπάτι γινόταν ακόμα πιο ποδηλατησιμο...
Τελευταίο κουβάλημα πριν τη κορυφή...
Ο ουρανός πεντακάθαρος και έτσι η θέα έφτανε στο Πύργο και τη Ζάκυνθο και σε μεγάλο μέρος του Μεσσηνιακού κόλπου από την αντίθετη πλευρά...
Έφτασε η ώρα της κατάβασης...
Αδρεναλίνη στο ΜΑΧ μιας και η διαδρομή προσφερόταν...
Σχεδόν όλα τα εμπόδια έχουν φυσικές εξόδους διαφυγής και έτσι μπορείς να κρατήσεις μια αρκετά καλή ροή μέσα στη διαδρομή σου...
Έτσι αρχίσαμε να δοκιμάζουμε σιγα σιγα και τις τεχνικές μας σε φωτογραφίες με κίνηση...
Αρχικά τα αποτελέσματα απογοητευτικά, μετά όμως....
Επιστροφή στο αυτοκίνητο ξανά με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά... Η τυπική επίσκεψη από ένα δασικό στη κορυφή του βουνού και η επιστροφή από τον ίδιο δασικό, είχε περάσει σε άλλα επίπεδα ορεινής ποδηλασίας...
Θα επιστρέψουμε κάποια μερα, καταλληλότερα προετοιμασμένοι για σηματοδότηση του μονοπατιού που θα το κάνει καταλληλότερο για ποδήλατο και τυπικό καθαρισμό...
Μετά το φαγοπότι της Παρασκευής που είχαν ετοιμάσει οι μανάδες των παλικαριών της Μοτοπαρέα Λεωνιδίου, το πρωινό του Σαββάτου μας περίμενε μια απίθανη βόλτα μέσα στο βουνό από κακοτράχαλους δασικούς δρόμους και ρέματα.
Αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα είναι του φίλου Θοδωρή με το GS800 γιατί ξέχναγα να τραβήξω φωτογραφίες από την αδρεναλίνη της διαδρομής.
Η βόλτα ξεκίνησε με το δασικό δρόμο από το καταφύγιο και κατέληγε λίγο πριν το χωριό Βαμβακού.
Ότι πρέπει για να καταλάβουμε τι έπεται να ακολουθήσει... Το έδαφος αρκετά νωπό, ότι πρέπει!
H συνέχεια είχε λίγο άσφαλτο και ένα άδειο ρέμα με σαθρό έδαφος (άμμος, κοτρόνια και δέντρα) που δοκίμασε τους αναβάτες και τα μηχανάκια στο μέγιστο.
Συνέχεια από δασικούς προς το παρατημένο παρατηρητήριο(1774m) που έγινε και η πρώτη στάση για ξεκούραση και να ανταλλαχτούν οι πρώτες μοτοσυκλετιστικές κουβέντες του τύπου "Είδες πως σε πέρασα στη κατηφόρα σαν σταματημένο κλπ κλπ"
Ο "χεληδόνης" με το μαύρο/κόκκινο μπουφάν(στο μπαλκόνι) και ο Σώτος(μπροστά στη πόρτα) με το μαύρο μπουφάν, οι καρδιές της παρέα με το συνεχή ανταγωνισμό τους για το ποιος είναι ο πιο γλήγορος!
"Στη στροφή που μου έφυγες γλυστράγαν τα ελαστικά του KLE"
"Άσε μας ρε γατάκι"
Η θέα προς το Ταϋγετο (κλασική φωτό μου)
Ο Βάγγος aka TC-Drift
και το σκαπτικό-ξεμπαζωτίρι του
Κάποιοι την είχαν αράξει χαλαρααααα
To κτήνος Honda CR500!!!!
Και κάπου εκεί μας είπαν συνεχίζουμε γιατί έπεσαν οι πρώτες ψιχάλες...
Προορισμός το χωριό Άγιος Βασίλειος που θα τσιμπολογάγαμε κάτι γιατί η λόρδα είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή. Η βροχή με την ώρα δυνάμωνε κάνοντας τους δασικούς γεμάτους λάσπη.
Ότι έπρεπε να λερώσουμε τα μηχανάκια...
Κάπου ενδιάμεσα της διαδρομής διαγνώσθηκε και το πρόβλημα που το μηχανάκι μου λάδωνε τα μπουζί... Διαρροή ρεύματος από το μπουζοκαλώδιο... Η "σκούπα"
έλυσε το πρόβλημα και συνέχισα. λίγο πιο κάτω 2 On-Off σταματημένα αλλα αδυνατούσα να σταματήσω και έτσι τους περιμέναμε στη ταβέρνα του χωριού. Που μας ενημέρωσαν πως κόλλησε το ένα μηχανάκι από τη λάσπη και χρειάστηκε αφαίρεση του μπροστινού φτερού.
Στη ταβέρνα η συζήτηση συνεχίστηκε για το ποιος την έχει μεγαλύτερη και ποιος είναι ο πιο γρήγορος...
Στη ταβέρνα ο KLEΜΑΝ με το σωτήριο 10αρακι για την αφαίρεση του φτερού.
Το κακόμοιρο το KLE δικαιολογημένα μουλάρωσε στη λάσπη...
Λογικά κάποιος θα έχει φωτό από καθάρισμα της λάσπουριάς στις βρύσες της πλατείας!
Τα μηχανάκια στη πλατεία του χωριού.
Αναμνηστική φωτό στη πλατεία του χωριού πριν την αναχώρηση μας.
Στο δρόμο μια στάση για τη περισυλλογή του φτερού από το KLE.
Και ο Βάγγος καβάλα στο εργαλείο του ανέμελος μέσα στη λάσπη...
Στάση για καθάρισμα των ζελατινών γιατί δεν βλέπαμε τίποτα και ανασύνταξη της ομάδας...
Επόμενος προορισμός το οροπέδιο.
Στη διαδρομή ήταν αδύνατον να χαθεί κάποιος γιατί ο δρόμος είχε σκαφτεί για τα καλά από τους γλήγορους της παρέα.
Μια ακόμα στάση για ανασύνταξη της ομάδας.
Οι συνέπειες της έλλειψης μπροστινού φτερού στη λάσπη και η αγάπη της πεταλούδας προς τον KLEμαν...
Στο οροπέδιο τα παιχνίδια δεν είχαν τελειωμό και οι ανταλλαγές των μηχανών μεταξύ μας.
Κάποιοι έπαιζαν ακόμα και με τα On-Off
Έτσι μετά από καμιά ώρα παιχνιδιού πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το καταφύγιο και κάποιοι προς το βενζινάδικο του Αγίου Πέτρου για ανεφοδιασμό.
Κάπου εκει στο ασφάλτινο κομμάτι της διαδρομής το μηχανάκι παραιτήθηκε και μουλάρωσε για τα καλά...
Έτσι φορτώθηκε στο αγροτικό και επισκευάστηκε το πρωινό της Κυριακής... Άλλο μηχανάκι έγινε με το μόσχευμα μπουζοπίπας που δέχθηκε από το παπί! Διπλό γκάζι λέμε και μισή κατανάλωση!!!
Μετά τη καθυστέρηση με το μηχανάκι, συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους στον Άγιο Πέτρο για βραδινό γεύμα σε φιλική μοτοσυκλετιστική ταβέρνα και επιστροφή στο καταφύγιο για σιροπιαστά από τα ρέστα που μείναν από το βραδινό.
Κυριακή πρωί βγήκε η αναμνηστική φωτογραφία έξω από το καταφύγιο και τα μηχανάκια πήραν μπροστά. Άλλοι ετοιμάστηκαν να φύγουν για εντουράδα και άλλοι να πάρουν το δρόμο της επιστροφής...
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο για τα παιδιά της Μοτοπαρέας Λεωνιδίου που διοργάνωσαν μια τόσο καλή μοτοσυκλετιστική συνάντηση και ιδιαίτερα στο Χεληδόνη (Θοδωρή) και στο Σώτο που δεν σταμάτησαν να τρέχουν για να πηγαίνουν όλα ρολόι! Προσωπικά ευχαριστώ και όλους όσους είχαν την υπομονή και με βοήθησαν να φτιάξω το μηχανάκι στη μέση του πουθενά!!!
Αν βρεθούν περισσότερες φωτογραφίες από τη βόλτα θα προστεθούν σίγουρα!!!
