Μέτα τη χτεσινή βροχή ήταν ότι πρέπει μια βόλτα στο βουνό να λερώσω τα τακούνια μου. Κάποια συγκεκριμένη διαδρομή δεν είχα στο μυαλό μου, σκοπός να γράψω τουλάχιστον 30χλμ και να γυρίσω σπίτι. Περνώντας από Βέργα χώθηκα στη στροφή για Άνω Βέργα μιας και δεν έχω ανηφορίσει ποτέ ξανά προς τα μέρη αυτά.
Μετά από 13περιπου χλμ ασφάλτου (φτου φτου μακριά από εμάς) πάτησα το πρώτο χώμα ή καλύτερα λάσπη :D
Ανηφόρα, ανηφόρα, ανηφόρα και πάλι ανηφόρα. Όλη η διαδρομή ανηφόρα. Έχοντας όμως συνεχώς κάτω μου τη Καλαμάτα και τα ακουστικά στα αυτιά ξεχνιέμαι και πεταλάρω συνεχώς.
Ξεκλέβω λίγο χρόνο για μερικές φωτό και συνεχίζω για το Παρά Πέντε...
(δεν ήξερα πια από τις δύο να βάλω και έτσι τις έβαλα μαζί)
Η επιστροφή έγινε με ένα λασπωμένο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά μιας και είχα αρκετό καιρό να γίνω σαν γουρούνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου